İlk diş :)

Ece’nin 6. ay kontrolünde doktoru söylemişti, alt dişlerinden biri geliyor, diye. Aradan neredeyse 3 ay geçti, ne gelen oldu ne giden. Bu arada hiç dert etmedim ben,  aman da Ece’nin dişi çıksın, 8 aylık oldu neden hala çıkmadı, geç değil mi… diye. Ne kadar geç, o kadar iyi! Gözüm yollarda diş falan beklediğim yoktu yani.

Pek araştırmadım da, hangi dişler hangi aylarda çıkmalı, belirtileri nelerdir… Kulaktan dolma bildiğim şeyler vardı tabi, diş çıkarken ateş yapar, bebekte huysuzluk , iştahsızlık olur, salya olur, kulak ağrısı yapabilir…

Gel gör ki, Pazar akşamı bir huysuzluk vardı Ece’nin üzerinde, gün içinde çok da keyifli olduğu halde. Uykuya dalamadı bir türlü, çığlık çığlığa uyandı durdu. Bu arada bir de farkettim ki bu kuzucuk elini kulağına götürüyor sürekli, kulağını çekiştirip duruyor hırsla. Daha önce hiç yapmazdı böyle. O zaman işkillendim işte dişten.

Biraz rahatlatır belki diye damağına Calgel sürerken Koray farketti, meğerse dişi patlamış kuzucuğun, ondanmış sıkıntısı. Ben de elledim sonra, bir baktım çivi gibi birşey batıyor elime :). Yalnız bizim evdeki bu baba çok komik hakikatten. Biliyorum, sıkıntın var kızım, ama geçecek, inan bana, İlk ben farkettim, dişin çıkmış kızım, ondan bu ağrıların,  diye rahatlatmaya çalışıyor Ece’yi… Gördüğünüz gibi bizim evde sürekli bir rekabet sözkonusu :).

Bu diş çıkarma olayı niye bu kadar önemli ve ciddiye alınıyor diye hep merak etmişimdir. Diş buğdayı partisi diye birşey bile varmış. Hala bir açıklamam yok. Ama gecenin o yarısı o karanlıkta, elime batan o şey niyeyse çok mutlu etti beni. Garip bir duygu, tarif etmesi güç. O anda büyük bir huzur hissettim, bu koca bebek ve minik insan yanımda oldukları için, benim ailem oldukları için. Büyük bir mutluluk.

Bir de garip ve komik bir tevekkül hali vardı üzerimizde. Bir kabullenmişlik, Evet bu gece kızımız için zor geçecek, biz zaten ne için varız, ona destek olmalıyız… Ece’nin sıkıntısının nedenini bilmenin rahatlığıyla, biz anne-baba olarak ilk defa kızımıza bir sıkıntısında destek olacağız psikolojisi ve gururu. Ece’yi aldık ortamıza, üçümüz sarmaş dolaş uyuduk. Ne zamandır aradığımız bahaneyi de bulmuş olduk böylece. Nedenini tam olarak bilmesem de çok huzurlu uyudum işte, çok da zor bir gece olmasına rağmen üstelik. Çığlık çığlığa her uyandığında bir şekilde sakinleştirdik kuzucuğu.

Diş için genetik derler ya, hani anne baba ne zaman diş çıkardıysa çocuk da o zaman çıkarırmış. Mesela bebeğin 3-4 aylıkken diş çıkarması için ailede mutlaka bir erken diş geçmişi olması gerekirmiş. Çok enteresan, ben 8,5 aylıkken çıkarmışım ilk dişimi, Ece de tam tamına 8,5 aylıkken çıkardı.

Biz böyle havalara girdik ama, henüz ortada gözle görülür bir diş yok bu arada, elle hissediliyor sadece. Ama işin sıkıntılı tarafı ilk patlama süreciymiş sanırım, bundan sonrası daha kolay olacakmış, göreceğiz bakalım.

Umarım kuzucuğun diğer dişleri de böyle nispeten sıkıntısız çıkıverirler hemen.  

 

Güncelleme 1: 22/03/2011

Kuzucuğun 2. dişi de geldi. Hem de yine oldukça sıkıntısız. Böylece alt ön kesici dişler tamam.

7. ay kontrolu

 

Cumartesi günü Ece’nin 7. ay doktor kontrolü vardı. Bir de Hepatit B aşısının son dozu.

Bakınız, aşı olacağından habersiz, neşe içinde doktor teyzesini bekleyen kuzucuk. Gerçi aşı olurken de bir çığlık atmanın dışında ağlamadı hiç.

Ve Ececik’in son durumu:

• Kilosu 8.470 gr, boyu 72 cm olmuş. 530 gr almış gözüküyor ama bir önceki kontrolümüzün üzerinden sadece 3 hafta geçmiş olduğu için gayet iyi. Bu arada boyu aynı aydaki bebeklerin %93’ünden uzun olduğu halde kilosu %75’inden fazlaymış. Yani kilo anlamında daha yeri varmış aslında. Kızıma tombik veya obez  diyenlere duyurulur!!!
  
• İyi haber, kan tahlili neticesinde, kuzucukta demir eksikliği olmadığı anlaşılmıştır. Yalnız bir viral enfeksiyon geçirmiş. Biz hiç anlamamıştık, anne sütü aldığı için hafif atlatmış. Vücut direnci çok düşmüş, bu dönem özellikle dikkat etmeliymişiz. Eve hasta insan girmemeli, alışveriş merkezine hiç gidilmemeli vs.

• Alt dişlerinden biri geliyor, demişti geçen ay doktorumuz. Gelen giden olmadı. Pek de bir gelişme yokmuş. Neyse acelemiz yok, ne kadar geç o kadar iyi.

• Ece’yi artık sallamadan uyuttuğumuz halde, eskisi kadar olmasa bile gece hala sık sık uyanıyor deyince,  karnı mı acıkıyor acaba, dedi Gülbin Hanım. Şimdi de yatmadan önce muhallebiyi deneyeceğiz, tok tutsun diye, bakalım işe yarayacak mı. Ya da dişleriyle ilgili bir sıkıntısı olabilirmiş. Gerçi ben hala, benim işe başlamamla eş zamanlı olduğu için bu gece sık uyanmalar, anneden ayrılma korkusu ile ilgili olduğunu düşünüyorum.

• Artık desteksiz oturabilirmiş. Şimdilik bazen oturabiliyor, bazen hafif hafif yana kaykılıp düşüveriyor kuzucuk.

Sonuç olarak herşey yolunda, kızımız çok sağlıklı 🙂 Maşallah ona!!!