Yatır-kaldır, yatır-kaldır, nereye kadar?!

Uykum var, uyumak ve kendi kendime uyanmak istiyorum demiştim.

Benim kesintisiz uyumam için Ece’nin de kesintisiz uyuması lazım, onun kesintisiz uyuması için kendi kendine uyumayı öğrenmesi lazım demiştim. Atmıştım tumuştum, bu sefer kararlıyım da, bakalım kim kazanacak da… Neler neler…

Ne oldu?

Kazanan Ece oldu…

İtiraf ediyorum; özellikle yazdım bloga yatır-kaldır’ı deneyeceğimi ki, hani belki motivasyonun daha yüksek olur diye. Beceremedim, demeye utanırım, çekinirim de daha çok uğraşırım belki diye. Ama hiiç de öyle olmadı, gönül rahatlığıyla söylüyorum, BECEREMEDİM. Birazdan bahanelerim gelecek o ayrı.

Ve yine itiraf ediyorum, bu sürece Koray’ı hiç dahil etmedim. Bunun nedeni sadece ve sadece, eğer caymak istersem bir de onu ikna etmekle uğraşmak istemememdi. Bunu ona hiç çaktırmadım tabi.

Herşey gayet güzel başladı. Cuma akşamı kesin kararlıydım, Ece o gün kendi kendine uyuyacaktı. Ece’yle biraz fazladan oynadık, uykusu iyice gelsin diye. Sonra klasik uyku rutini, şimdi detayına girmeyeceğim, daha önce burada bahsetmiştim. Saat tam 20:55’ti yatağına yatırdım. Baktım gıkı çıkmıyor. Hayırdır inşallah, dedim. Kendi kendine bir o tarafa dönüyor, bir bu tarafa dönüyor, emziğini çıkarıyor, yine atıyor ağzına. Sonra başladı söylenmeye, ded-de aşağı ded-de yukarı. Başladı tepinmeye, bacaklarını seri halde yataga vurmaya. Ama ağlama yok hala. Veee sıra geldi yatır-kaldır’a. Çünkü ağlıyor, iyiden iyiye uykusu da geldi, çıkardığı seslerden belli. Tabi kaldırdım, sakinleşince yatırdım, poposuna iki pıtpıt, bir yandan pışpış, çığlığı basınca yine kaldırdım, sakinleşince yine yatırdım. Yatır-kaldır, yatır-kaldır, uyuyuverdi, inanamadım. Bu yatırıp kaldırma safhası yaklaşık 20 dk, bütün uyuma işi de tam tamına 55 dk sürdü ama bence süperdi. Ben 3-4 saati gözden çıkarmıştım.

Dedim, bu iş ne kolaymış. Şimdiye kadar niye denememişim ben adam akıllı? Tamamdır artık  yaa, zor olanı atlattık.  Yaşasın Tracy Hogg!

Cumartesi oldu, biz kahvaltımızı ederken mama sandalyesinde yamuldu bizim kuzucuk. Babası odasına götürene kadar babasının kucağında uyudu kaldı. Öğleden sonra da dışarı çıkınca yok arabada, yok pusette şekerleme yaptı birkaç kere.

Cumartesi akşam yine uyku saati geldi. Bu sefer bendeniz kendinden emin anne, aldım Ece’yi kucağıma, yatırdım yatağına. Bir kıyamet, sanırsınız birileri Ece’ye eziyet ediyor. Aldım kucağıma, sakinleşti, yine yatırdım, yine bir kıyamet, bu sefer daha da gürültülüsünden. Aldım yine kucağıma, çocuk sakinleşmiyor, biliyor ki susarsa yine yatacak yatağa, yok susmuyor. Yoruluyor ağlamaktan, sesi kısılıyor hafif, eğiliyorum yatağa, daha sırtı yatağa değmeden yeni bir yaygara.

Olmadı, pes ettim.

Ve sırada bahanelerim:

• Daha önce Ferber‘i denemiş biri olarak, kızımı tekrar ağlatmaya yüreğim dayanmadı. Kaldı ki ben zaten bu yöntemi ‘ağlatmadan uyumayı öğretme yöntemi ‘ diye seçmiştim, hiç de öyle değilmiş. Çocuk ağlıyor işte, susmuyor da üstelik. Yatır-kaldır, yatır-kaldır nereye kadar sürecek bu iş, belli değil.

• Ececik inatçı keçinin teki! Ona istemediği birşeyi yaptırmak mümkün değil. Uyumlu bir bebek değil kesinlikle!

• Ve en önemlisi; Ece’yi kendi kendine uyumaya alıştırmak için gece uyandığında da emzirmeden, tekrar uykuya dalmasını sağlamam gerekiyor. Fakat ben zaten gündüz çalışıyor olduğum için, akşam geldiğimde bu kuzucuk etrafıyla ilgilenmekten, gelen bütün seslere kulak kabartmaktan adam akıllı emmediği için ve üstelik biberonla süt içmeyi de sıklıkla reddettiği için, benim gece uyandığında bu çocuğu emzirmem gerekiyor. Çünkü en azından 1 yaşına kadar anne sütü almasını istiyorum.

 Sonuç olarak, bir süre daha, en azından Ece  emmeyi bırakana kadar onu kendi kendine uyutmaya çalışmayacağım artık! İçimden ne geliyorsa, canım nasıl istiyorsa öyle yapacağım.

Bir daha Koray, bu gece kızımızla uyuyalım mı?,  dediğinde ona, Hayır, cevabını vermeyeceğim. Çocuğun kendi yatağında kendi başına uyuması gerektiği ve aksi takdirde olabileceklerle ilgili vaazı ise hiç vermeyeceğim. Varsın, arada bizimle uyuyuversin kuzucuk. Var mı bundan daha keyifli birşey?

Uykusuz her gece…

Kesintisiz uyuyabilmeyi özledim.
Akşam yatıp sabah uyanmayı…
Bebek ağlamasıyla yataktan zıplamadan kendi kendime uyanabilmeyi…
Yatakta sabah keyfi yapabilmeyi özledim ben.

Ama gel gör ki, bütün bunlar EÖ’de (Ece’den Önce :)) kaldı anlaşılan.

Dün gece 3:00 gibi uyandı Ececik, emdi, tekrar uyudu. 15 dk sonra yine uyandı. Bu sefer kucakta volta, yine uyudu. Sonrasını hatırlamıyorum. Sabah 6:00’dı alarm çaldı, uyandım, düşündüm durdum arada uyandık mı diye ama yok hatırlamıyorum işte. Artık hatırlayamıyorum gece kaç kere, hangi saatlerde uyandığını, uyandığımızı. 

Gün geliyor saat başı ayaktayız, gün oluyor – daha doğrusu gece – 2 defa uyanıyor. Ama şöyle gece yatıp sabaha kadar kesintisiz uyuduğu hiç olmuyor. Hadi onu geçtim, 4-5 saat kesintisiz uyusa ona da razıyım.

Bu kuzucuğun ilk 5 ay uyku temposu gayet iyiydi aslında. Tamam gazı vardı, bazen saatlerce uğraşırdık akşam uykusuna yatırana kadar, kucakta volta at, hopla zıpla sakinleşsin diye, ninni söyle dur, odasının dışında elektrik süpürgesi çalıştır, aspiratör, pusetinde evin içinde gezdir, ne varsa yaptık. Ayakta bile salladık bir ara, hiç yapmam, diye atıp tuttuğum halde. Tamam uyuması zordu ama uyuduktan sonra da uyanmazdı. Hatta 5.ayında akşam 20:00 gibi uykuya dalardı, 23:00 gibi ben o uyurken emzirirdim, sonra sabah 5:00’a kadar uyurdu mışıl mışıl. 5:00’da da karnını doyurup devam ederdi uyumaya.

Ama ne oldu? Ben işe başladım, bizim yavru kuş saat başı uyanmaya başladı.

Doktor dedi, Sallanarak uyumaya alışmış, gece uyandığında kendi kendine uykuya dalamıyor, kendi kendine uyumayı öğretin, bırakın ağlasın, 2 günde alışır. Ferber’i denedik, neyse ki nispeten çok ağlamadan alıştı güya kendi kendine uyumaya. Ama ne oldu? Gece uyanmaları aynen devam!

Doktora dedik, alıştı kendi kendine uyumaya, hala uyanıyor. Bu sefer de dedi, acıkıyor olabilir yatmadan muhallebi yapın, tok tutsun.

Sonra iki kucak kucağa uyuduk, kendi kendine uyuma olayı da yalan oldu, kuzucuğu ağlattığımızla kaldık :(. Başladık yine akşamları evde volta atmaya… Bu sefer daha kolay, 10 dk max. Hala sallama yok tabi. Elektrik süpürgesi, aspiratör ve puset de yok.

Bu arada muhallebi vermeye başladık. Bu defa çocuk gaz sancısından kıvranmaya başladı, karnından gelen seslerin haddi hesabı yok. Muhallebiyi de bıraktık.

Bir de bizim yatakta beraber uyumaya başladık ki sonuçlarından şimdiden korkmaya başladım orası ayrı. Zaten koca gün ayrıyım kızımdan, akşam ancak bir 30 dk oynayabiliyoruz, sonra banyo ve uyutma seansı başlıyor. Bu uyutma seansında koca yatağa yatıp, keyif yapmanın, sarmaş dolaş uyumanın nesi kötü? Uykuya daldıktan sonra yatağına yatırıyorum zaten. İyi mi kötü mü bilmiyorum. Ama bir yandan şu Attachment Parenting olayı kafamı kurcalarken, bir yandan da bizimle uyumaya alışmasından, daha sonra odasında uyumak istememesinden korkuyorum. Tabi bu ayrı ve koca bir tartışma konusu.

Sonuç: elde var koca bir SIFIR… Ececik hala kendi kendine uyumuyor ve gece minimum 2 defa mutlaka uyanıyor, hem de çığlığı basarak. Üstelik tekrar uykuya dalmamak için de inat ediyor bazen. Kendi kendine uyumamasına hiiiç takılmamakla beraber gece uyanması beni çok zorluyor artık. Üstelik, hakkını yemeyeyim sevgili kocamın, her seferinde ben kalkmadığım halde.

Ece’nin gece sık uyanmalarının nedeninin açlık olması ihtimalini tamamen eliyorum. Çünkü emdikten sonra 1 saat içinde tekrar uyanabiliyor. Bu kadar çabuk acıkması mümkün değil. 

Asıl nedenin kendi kendine uyumayı bilmemesi, dolayısıyla gece uyandığında tekrar uykuya dalamaması ve kucak istemesinden kaynaklandığını umarak bu sefer de Tracy Hogg’un Yatır/Kaldır yöntemini deneyeceğim. Daha önce denemeye yeltenip de işe yaramayacağından emin olarak hızlıca vazgeçtiğim halde. Tekrar Ferber’i deneyecek gücüm yok çünkü. Bakalım, bence çok soft olan bu yöntem bizim inatçı keçide işe yarayacak mı? Bu sefer ben de daha kararlıyım yalnız. Uyumak istiyorum artık çünkü. Bakalım kim galip gelecek?

Bu arada Yatır/Kaldır nedir, ne değildir, püf noktaları nelerdir, gayet güzel anlatmış sevgili Burcu. Ben de zaten dün onu okuyunca gaza geldim tekrar denemek için. Merak edenler buradan buyursun.

Eğer işe yarar, kuzucuk kendi kendine uyur ve yine geceleri sık sık uyanmaya devam ederse tek seçenek kalıyor elimizde; Ayrılma Kaygısı… Gece uyanmalarının nedeni buysa ne yapacağız hiçbir fikrim yok.

Bu durumda bize bol şans! İlk deneme bu akşam, birazdan…